اخترشناسان سیاره هایی را درحال گردش دور ستاره هایی غیر از ستاره خورشید ما ، پیدا کرده اند. نخستین بار در سال 1995، میشل مایور و ددیا کولوز ، سیاره ای را در پیرامون ستاره 51 اسب بالدار پیدا کردند، که این ستاره تقریبا دوقلوی همسان خورشید ما است . از آن هنگام تا سال 1999، حدود 25 سیاره «برون خورشیدی» کشف شد.
سیاره های برون خورشیدی سیاره هایی هستند که خارج از منظومه خورشیدی ما قرار دارند. این سیاره ها ممکن است در مدار ستاره هایی غیر از خورشید قرار داشته باشد ویا به طور مستقل در فضای بین ستاره ای حرکت کنند.
بقیه در ادامه مطلب {+}
وجود سیاره های یرون خورشیدی از زمان یونان باستان مورد حدس وگمان قرار داشته است. با این حال ، قرن ها ، سیاره های برون خورشیدی فقط به صورت نظری وجود داشتند. چرا که رصد مستقیم آنها بسیار دشوار است. درخشش این سیاره ها تنها ناشی از بازتاب نور ستاره ای است که به دور آن می گردند. به دلیل فاصله بسیار دور چنین سیاره هایی از زمین، بازتاب کم فروغ آنها در میان پراکندگی نور ستاره های نزدیک، گم می شود.
این سیاره های جدید، اغلب به بزرگی مشتری اند. این سیاره ها را به طور مستقیم نمی توان دید،
.اما با توجه به لنگشی که با تلسکوپ های بزرگ در چرخش بعضی از ستارگان مشاهده می شود، پی به وجود آنها می برند. لنگش نتیجه کشش گرانشی سیاره هایی بزرگ در نزدیکی ستاره است. چون این سیاره ها، بزرگ، گازی و نزدیک ستاره خود هستند، برای محافظت از حیات مناسب نیستند، اما وجود آنها نشان می دهد که گردش سیاره به دور خورشید ما، امری استثنایی نیست.
اخترشناسان در سال 1999 ، شناسایی نخستین منظومه خورشیدی کامل پیرامون یک ستاره را اعلام کردند. این ردیابی به سه سیاره بزرگ مربوط می شد که تنها در 44 سال نوری زمین به دور ستاره یوسیلون ـ امرأه المسلسله می گشتند. یوسیلون ـ امرأه المسلسله، ستاره ای خورشید مانند است و با چشم غیر مسلح می توان آن را دید . این بار نیز وجود سیاره هایی از لنگش گرانی استنتاج شده بود. اخترشناسان گمان می کنند که این سیاره ها مانند مشتری وزحل، کره های عظیم و گازی اند و سطح جامد ندارند. یکی از این سیاره ها در 6/4 روز زمینی یک دور پیرامون ستاره می گردد.
در قرن بیستم، اخترشناسان تلاش کردند تا از راه مشاهده ستاره های دچار لنگش ، سیاره های برن خورشیدی را شناسایی کنند. حرکت اجسام آسمانی بر اثر نزدیک شدن به یکدگر ، تحت تاثیر قرار می گیرد . مقتی دو جسم از کنار هم می گذرند نیروی گرانشی هریک ، دیگری را به طرف خود می کشاند .
مدار گردش سیارات منظومه خورشیدی ما اثری مستقیم بر حرکت خورشید در کهکشان راه شیری دارد.
با نگاه از بخش دیگر کهکشان ، می توان دید که خورشید در مسیر حرکت خود دچار لنگش است. این روش فقط برای ستاره های نزدیک خورشید قابل استفاده است. چرا که هرچه ستاره دورتر باشد لنگش آن نامحسوس تر است. روش دقیق آشکار ساختن سیاره های برون خورشیدی، استفاده از طیف نما است. این وسیله ، نور را به بسامدهای جزیی آن تجزیه می کند. تغییر رنگ ستاره (یعنی تغییر طول موج نوری که گسیل می کند) نشان می دهد که ستاره به زمین نزدیک و یا از آن دور میشود. این تغییر فاصله ممکن است به خاطر وجود کشش گرایی سیاره ای مدارپیما باشد .
در اواخر سال 1995، و اوایل سال 1996 ، سه جسم در ابعاد سیاره ای کشف شد . اولین سیاره ، که در رصدخانه ای ژنو توسط اخترشناسان سوئیسی ، میشل مایور وددیا کولوز کشف شد. در مداری پیرامون ستاره ای ، در صورت فلکی اسب بالدار می گردد(که 40سال نوری از زمین فاصله دارد) . دوسیاره دیگر را اخترشناسان امریکایی ، جفری ماسیو پل باتلر کشف کردند که یکی از آنها در صورت فلکی سنبله ودیگری در دب اکبر قرار دارد. تا کنون ، چندین جسم در ابعاد سیاره ای کشف و تأیید شده است.
سلام داش شهاب گل
اول از همه سالنو مبارک خوب کمی دیر شده اما برگ ها هنوز جوونن .
دوم اینکه ممنون به خونه ی تنهایی بنده نظری انداختی امیدوارم برات چیزی مفید تویه اونجا پیدا شده باشه .
سوم اینکه حقیر جنابعالی رو لینک کردم و شما هم اگه عشقت کشید جای بین دوستات برای ما باز کن .
خب دیگه کلام رسمی کافیه داش گلم همونطور که گفتی علم سیاره های برون خورشیدی وجود دارن که میشه گفت آدم های با صفایی مثل شما هم از جنس معنوی همین سیاره های برون خورشیدین ــــ البته شما شهابی ها اما خب تویه موضوع شهاب نبود ـــ که دنیایی ناشناخته و بهاری نچشیده هستند .
خلاصه امیدوارم همیشه بهاری و پویا باشی .